Renowacja starożytnego kościoła o nazwie Preposturale z San Barnaba w Brova; pierwszy budynek sakralny zbudowany przez zakon Barnabita, został zainicjowany w 1545 r. na polecenie Ojca Morigii i zakończył się 1 listopada 1546 r., po konsekracji odnowionego kościoła.
Budynek natychmiast okazał się zbyt mały, a Galeazzo Alessi otrzymał zlecenie zaprojektowania jego renowacji i rozbudowy.
W planie Alessi kościół został rozłożony wzdłużnie na trzy wyraźnie określone przestrzenie: dużą nawę, plus, prezbiterium i chór.
Duża nawa ma korynckie filary osadzone w ścianie, które służą jako wejścia do trzech bocznych kaplic. Dach jest sklepiony kolebkowo.
Prezbiterium ma pojedyncze sklepienie pawilonu na prostokątnej podstawie ustawionej poprzecznie do osi kościoła.
Chór, który może pomieścić 60 straganów, to kwadratowa przestrzeń pokryta sklepieniem krzyżowym połączonym z półokrągłą kopułą, która oznacza koniec absydy.
Prace rozpoczęły się po stronie chóru i prezbiterium, a kościół został ostatecznie ukończony w 1567 roku, a wnętrza upiększono w 1568 roku, kiedy to S. Carlo Borromeo przybył, aby celebrować pierwszą mszę na ołtarzu, którą miał osobiście darowane.
Odbudowa całej fasady została ukończona pod koniec 2010 roku. Dzieło odnowiło piękno kościoła i zwróciło na niego uwagę mediolańskiej publiczności wraz z bramą do świątyni zaprojektowaną i wbudowaną 1965 r. Przez mediolańskiego rzeźbiarza Giovanniego Marię Stoppani.
Tam leży ciało założyciela Barnabites, S. Antonio Maria Zaccaria.
Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz poświęcony mediolańskiemu S. Alessandro Sauli, szlachcicowi z genueńskiej rodziny Spinoli, który został poświęcony w młodym wieku na życie posłuszeństwa i dyscypliny, mimo że był stroną w sąd Karola V. Po wyświęceniu kapłana został nauczycielem zakonu Barnabitów. Kościół S. Barnabas zachowuje niektóre obrazy dokumentujące styl mediolańskiego malarstwa w drugiej połowie XVI wieku, epokę Carlo Borromeo: dwa duże płótna, które Gian Giacomo Trivulzio zamówił od Simona Peterzano w 1573 roku na plebania kościoła , dwa epizody z życia S. Pawła i S. Barnaby, zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich i rzadko przedstawiane.
Giovan Paolo Lomazzo wybrał rozwiązanie, które było raczej archaiczne, prawie neo-piętnastowieczne, dla jego dzieła S. Franciszka otrzymującego stygmaty razem z S. Bartolomeo i S. Bernardino da Siena.
Po obu stronach głównego ołtarza znajdują się dwa duże płótna z opowiadaniami S. Paolo i S. Barnaby, pierwsze dzieło Simone Peterzano w Mediolanie (1572-1573).