Ten piękny kościół leży w via Lanzone, w niewielkiej odległości od Università Cattolica i Bazyliki Sant'Ambrogio. Wciśnięty między budynki i palazzi przylega do zielonego ogrodu. Kościół został zbudowany około 1447 roku. Po 1450 roku został poświęcony franciszkańskiemu Bernardino ze Sieny i nadal zachowuje niektóre ze swoich relikwii.
Budynek jest wysokim i wąskim równoległościanem w terakocie, z dzwonnicą i iglicą przypisywaną Pietro Antonio Solari. Kościół ma jedno ciało i ma prostokątny układ z niskim kwadratowym chórem. Obie przestrzenie mają smukłe podwieszane sklepienia krzyżowe ze spiczastymi sekcjami łukowymi. Fasada jest ozdobiona trzema wysokimi pojedynczymi oknami lancetu i okrągłym oknem z podwyższonymi ramami z terakoty. Z przodu ozdobione są różne „miski” z majoliki.
Wewnątrz wciąż można podziwiać znaczną część starożytnych zdobień freskowych wykonanych między końcem XV wieku a początkiem XVI wieku. Starożytny klasztor istniał na pierwotnym miejscu przed zbudowaniem kościoła: w 1290 r. Szlachcianka Floriana Crivelli utworzyła wspólnotę religijną zwaną Suore Umiliate (Humble Nuns), która przestrzegała zasady świętego Agostina.
Później zakonnice przyjęły franciszkańskie rządy Suore di Santa Chiara (Clarisse lub Poor Clare nuns), z których były kolejno odrzucane. Niestety nie ma śladów po XIII-wiecznych budynkach klasztornych.