- Powrót
- Co zobaczyć
- Kościół San Fedele
Opis
Kościół San Fedele, jeden z monumentalnych centralnych punktów Mediolanu Karola Boromeusza, został zbudowany przez jezuitów od 1569 r. Z Pellegrino Tibaldim jako głównym architektem. Przyczyniły się do tego Martino Bassi i Francesco Maria Richini (lub Ricchino).
W 1773 roku kościół przeszedł pod kanoniczną regułą Santa Maria della Scala, która wzbogaciła go o imponujące meble i elementy dekoracyjne, w tym Depozyt Peterzano. W 1800 roku kościół, który w tamtych czasach stał się parafią, przeszedł kolejne upiększenia.
Ten uroczysty i harmonijny kościół, w stylu neoklasycznym, pod wpływem rodzącego się baroku, ma dwa rzędy o jednakowej szerokości na fasadzie, aby zrekompensować niespójną objętość bocznych kaplic. Szczególnie interesująca jest lewa strona kościoła, zaprojektowana w ścisłej jedności z fasadą; ze względu na sumaryczność listew stał się interesującym elementem miejskiego wystroju.
Wnętrze to pojedyncza nawa, podzielona na dwie przęsła. Cztery boczne kaplice nie są zdobione identycznie, ale charakteryzują się typowymi elementami typowymi dla instytucji Carlo Borromeo.
Terakotowe stacje krzyża zachowane w krypcie autorstwa Lucio Fontany.
S. Kościół Fedele, popularny wśród mediolańczyków ze względu na jego centralne położenie, nazywany jest „Sanktuarium balerin La Scala”. Tutaj znajduje się starożytny obraz zwany niegdyś Matką Bożą Tancerzy i śpiewaczek. Mówi się, że Rattin i Spinacitt (czułe imiona, których mediolańczycy używają dla tancerzy z La Scali), zawsze dzwonili tutaj, aby odwiedzić „Madonnę” i zapalić świecę wotywną.
Mówi się, że kościół San Fedele jest porównywalny z Madeleine w Paryżu, który jest miejscem modlitwy zwyczajowo uczęszczanym przez arystokrację, i wyjątkowo odzwierciedla formalną elegancję starożytnych domów ambrozjańskich.
Mijając drugi ołtarz po prawej stronie, goście mogą wejść do atrium, aby znaleźć ołtarz przedstawiający Przemienienie Bernardino Campiego we współpracy z Carlo Urbini; atrium zachowuje również akt zgonu Alessandro Manzoniego. Miejsce, w którym wielki pisarz modlił się, znajduje się po lewej stronie głównego ołtarza i jest oznaczone tabliczką z brązu.
Mówi się, że Manzoni zmarł po upadku, gdy uderzył głową o balustradę. Na placu przed kościołem stoi pomnik, który przedstawia go w miłości.
W 1773 roku kościół przeszedł pod kanoniczną regułą Santa Maria della Scala, która wzbogaciła go o imponujące meble i elementy dekoracyjne, w tym Depozyt Peterzano. W 1800 roku kościół, który w tamtych czasach stał się parafią, przeszedł kolejne upiększenia.
Ten uroczysty i harmonijny kościół, w stylu neoklasycznym, pod wpływem rodzącego się baroku, ma dwa rzędy o jednakowej szerokości na fasadzie, aby zrekompensować niespójną objętość bocznych kaplic. Szczególnie interesująca jest lewa strona kościoła, zaprojektowana w ścisłej jedności z fasadą; ze względu na sumaryczność listew stał się interesującym elementem miejskiego wystroju.
Wnętrze to pojedyncza nawa, podzielona na dwie przęsła. Cztery boczne kaplice nie są zdobione identycznie, ale charakteryzują się typowymi elementami typowymi dla instytucji Carlo Borromeo.
Terakotowe stacje krzyża zachowane w krypcie autorstwa Lucio Fontany.
S. Kościół Fedele, popularny wśród mediolańczyków ze względu na jego centralne położenie, nazywany jest „Sanktuarium balerin La Scala”. Tutaj znajduje się starożytny obraz zwany niegdyś Matką Bożą Tancerzy i śpiewaczek. Mówi się, że Rattin i Spinacitt (czułe imiona, których mediolańczycy używają dla tancerzy z La Scali), zawsze dzwonili tutaj, aby odwiedzić „Madonnę” i zapalić świecę wotywną.
Mówi się, że kościół San Fedele jest porównywalny z Madeleine w Paryżu, który jest miejscem modlitwy zwyczajowo uczęszczanym przez arystokrację, i wyjątkowo odzwierciedla formalną elegancję starożytnych domów ambrozjańskich.
Mijając drugi ołtarz po prawej stronie, goście mogą wejść do atrium, aby znaleźć ołtarz przedstawiający Przemienienie Bernardino Campiego we współpracy z Carlo Urbini; atrium zachowuje również akt zgonu Alessandro Manzoniego. Miejsce, w którym wielki pisarz modlił się, znajduje się po lewej stronie głównego ołtarza i jest oznaczone tabliczką z brązu.
Mówi się, że Manzoni zmarł po upadku, gdy uderzył głową o balustradę. Na placu przed kościołem stoi pomnik, który przedstawia go w miłości.