Historia Chiesa di Santa Maria della Pace sięga XV wieku, kiedy rycerz Amedeo Menez de Silva, portugalski szlachcic, który został mnichem franciszkańskim, postanowił zebrać grupę mnichów franciszkańskich z zamiarem szerzenia pokoju w mieście zniszczone przez zaburzenia cywilne. Tak więc w 1476 r. Dzięki zastrzeżeniu Bianki Marii Sforzy i jej syna Galezzo Marii udało im się rozpocząć prace budowlane przy kościele i aneksie klasztornym. Konstrukcja, zaprojektowana przez architekta Guiniforte Solari i konsekrowana w 1497 roku, została nazwana imieniem Dziewicy Maryi jako prośba o pokój. Niemniej jednak wraz z upływem lat budynek wielokrotnie zmieniał właściciela i był używany do wielu różnych celów. W rzeczywistości w 1805 r. Wraz z przybyciem Napoleona został zdekonspirowany i zamieniony w depozyt broni i szkołę jeździecką. W 1900 r. Kościół został zakupiony przez szlachecką rodzinę Bagatti-Valsecchi, która przekształciła go w siedzibę towarzystwa muzycznego i przeznaczono na salę koncertową. W 1905 r. Przeszedł w ręce mniszek Santa Maria Riparatrice (Siostry Maryi Reparatrix) i po ponownym poświęceniu został oddany sekcie. W 1967 roku budynek został kupiony przez Ordine Equestre del Santo Sepolcro (Zakon Konny Świętego Sepolcro), który nadal używa go do różnych funkcji. Obecnie piętnastowieczna budowla jest pomnikiem sztuki lombardzkiej, a budowla, z jedną nawą i pięcioma przęsłami pokrytymi sklepieniami krzyżowymi, jest otoczona dużą dzwonnicą z XVI wieku. Wnętrze jest skarbnicą fresków, sztukaterii i obrazów, które zdobią stropy kaplic. Są to arcydzieła prowadzone przez artystów: Gaudenzio Ferrari, Bernardo Luini, Lorenzo Crespi i Giulio Cesare Procaccini. Wewnątrz kościoła, w kaplicy po lewej stronie głównego ołtarza, znajduje się obraz Matki Boskiej, której szaty są ozdobione słowem „pax” (pokój). Jest to powracający temat we wnętrzu i na zewnątrz samego kościoła, a także można go znaleźć w jednym z rozet okien centralnych drzwi. Doprowadziło to do powstania kościoła jako symbolu pokoju dla miasta. Świadectwem jego starożytnej historii jest także duży imponujący organ wewnątrz budynku, który nadal jest sprawny i pochodzi z okresu, w którym kościół był siedzibą muzycznego społeczeństwa.