Gorączkowy scenariusz miasta zatrzymuje się od czasu do czasu. Można natknąć się na Piazzę i ładne małe kwadraty, rozbijając monotonię ulic i skrzyżowań. Dawny kościół San Paolo Converso alle Monache prawie czai się na Piazza Santa Eufemia, jest to dyskretny budynek, nieco cofnięty. Obecność niektórych drzew pomaga przykryć fasadę tego budynku.
Bogactwo elementów dekoracyjnych, przyjęte cechy architektoniczne i obecność niektórych interesujących obrazów z XVI wieku to jedne z najcenniejszych atutów tego kościoła.
Budynek został zbudowany przez szlachciankę Paolę Ludovicę Torelli Hrabinę z Guastalla; po sprzedaniu jej bogatego lenna chciała przeznaczyć pieniądze zebrane na budowę kościoła i klasztoru na rozkaz Madri Angeliche, który właśnie założyła.
Budowa kościoła rozpoczęła się 1 marca 1549 roku.
Budynek składa się z jednej nawy z sklepieniem kolebkowym podzielonym na dwa pokoje. Jeden jest zewnętrzny, otwarty dla publiczności, z czterema kaplicami po każdej stronie; wewnętrzny pokój jest zarezerwowany dla mniszek, z pięcioma kaplicami po każdej stronie.
W drugim okresie powojennym kościół był miejscem rejestracji dla słynnej wytwórni płytowej.
21 grudnia 1995 r. został wydany dekret arcybiskupa na użytek niereligijny, a pomnik został przekazany do Metropolii Foundazione, która przekształciła się w wielofunkcyjną przestrzeń dla wydarzeń kulturalnych i wystaw.
Monumentalna fasada z dwoma rzędami została zapoczątkowana w 1611 roku i charakteryzuje się wystawnymi dekoracjami oraz grą światła i cienia, nadawanymi przez wystające wystające elementy wystające z fasady.
Płaskorzeźba na portalu „Nawrócenie S. Paolo” jest tematem poruszanym również na fresku w prezbiterium wraz z „Cudem” i „Męczeństwem” Antonio Campiego (1564).