Elegancka i szlachetna rezydencja zbudowana w XVII wieku, stanowiła autentyczną willę z główną fasadą od strony parku. Kiedy palazzo zostało zbudowane, otoczone rozległymi zielonymi ziemiami i lasami, było jednym z największych w mieście. Zainicjowany pod koniec XVII wieku w imieniu rodziny Meda, budynek miał różnych właścicieli, którzy podążali w szybkim tempie: rodziny Grazia, Cavalchini, Riva, Andreotti i wreszcie rodzina Dugnani z 1758 roku. Trzypiętrowa fasada jest widoczna z ulica; ma szereg płaskich oprawionych okien i drzwi z granitowymi ramami i ozdobnym łukiem z łaskawymi stiukami. Przede wszystkim jest to ośmiokątna wieża widokowa. Fasada z widokiem na ogród jest bardziej okazała i wystawna: w centralnym punkcie budynku znajduje się atrium z portykami i trzema łukami na parterze. Na pierwszym piętrze znajduje się loggia zwieńczona attyką. W okresie między 1758 a 1846 rokiem, kiedy mieszkała tam rodzina Dugnani, budynek był jednym z najbardziej znanych w mieście na imprezy i spotkania szlachty. Dugnani byli szlachetną rodziną, która zajmowała ważne stanowiska pod rządami Viscontiego i Sforzy.
W 1863 r. rezydencja przeszła w ręce gminy, która umieściła Muzeum Historii Naturalnej na jego terenie, aw 1895 r. pałac stał się siedzibą kobiecej szkoły obywatelskiej „Alessandro Manzoni”. W międzyczasie park został objęty przyległymi ogrodami publicznymi, obecnie znanymi jako Giardini Montanelli.