Ta brama była jedną z ośmiu głównych bram miejskich, które były częścią starych murów hiszpańskich. W okresie neoklasycznym przekształcono je w domy celne i bramy triumfalne.
Dwie monumentalne budowle, które oddzielają Corso Venezia od Corso Buenos Aires, zostały zbudowane w 1828 r. przez Rodolfo Vantiniego, a prace kończyły się we wrześniu 1832 r. Architekt z Brescii, który wygrał konkurs na ten projekt, zdecydował się ozdobić strukturę z rzeźbami najsłynniejszych artystów tamtych czasów i płaskorzeźbami ilustrującymi epizody historii Mediolanu. Te ostatnie można zobaczyć w górnych rogach dwóch fasad.
Oprócz architektonicznego wyglądu, liczba posągów i płaskorzeźb, które zdobią pomnik, jest dość interesująca. Wśród nich wyróżniają się Minerwa i Merkury Benedetto Cacciatori i Ceres oraz Vulcan po Democrito Gandolfi, które zwrócone są w stronę wsi. Z drugiej strony obfitość i sprawiedliwość Pompeo Marchesiego oraz Wierność i wieczność Gaetano Montiego patrzą w kierunku miasta. Porta Venezia (Wenecja Gate) to jedna z historycznych bram Mediolanu. Do 1860 roku nosiła nazwę Eastern Gate lub Renza Gate (wywodząca się z „Argentia”, ponieważ ta droga prowadziła do „Argentium”, dzisiejszej Gorgonzoli). Brama ta prowadziła również w kierunku Monzy, Brianzy Wschodniej i drogi do Bergamo. Był to pierwszy odrestaurowany przez Giuseppe Piermarini, który w 1782 roku zaprojektował przekształcenie bramy w styl neoklasyczny, a także restrukturyzację nasypu murów. Pomimo trwających dwa lata prac projekt nigdy nie został ukończony.
Od 2004 r. dwa dawne pobyty płatne mieściły Muzeum Chleba, Bibliotekę i stałą wystawę „Kultura chleba”.
dei Bastioni.

Nie przegap licznych rzeźb i płaskorzeźb, które zdobią pomnik.